Platonik Bir Aşk Hikayesi

... Üstünden ne kadar zaman gecti ne kadar yasanmislik ne kadar özlem daha gecti... Hatiralar kesik kesik. Hergun gorup konusamamaktı. O normalde susmayan cenenin onun yaninda hic acilamadigi zamanlardi. Kafandan onlarca cumle yuzlerce kelime gecirirken sadece " Gunaydin" diyebilmekti. Bilgisayarin basina gecince aslan kesilip onun yaninda sus pus olmakti. Belki de konusamamakti elde edememenin sebebi. En yakın arkadasindan bile kiskanmakti daha elde edememisken. Sınıfda hocadan, tahtadan cok onu izlemekti. Sadece izlemek...
Kantine beraber gidelim mi demek zordu yada yanina oturmak. Lise donemi belkide bu yuzden sıkıntılıdır, bilmiyorum. Beyninin kullanabildigi tarafin tamamini ona ayırması, onun icin kullanması mı daha kötü yoksa bunu ona soyleyememek mi yoksa onun, senin icin 1 dakika bile ayırmadıgıni dusunmek mi ? Sevilmek kolay da sevmek... 1 sene boyunca karşılıksız sevmek ve bunun etkisiyle mi bilmem senelerce hayatına kimse girmemesi mi zor ? Facebook olmadan onun yazmasını beklemek mi Msn'den ? Yada sınırsız mesajın olmadığı bir mesajın 50 kuruş olduğu dönemde para biriktirip mesaj atmak mı ?
Onun seni sadece arkadaş olarak gördüğünü öğrendiğinde artık arkadaş bile kalamayacağınızı bilirsin. Yıllar sonra onu gordugunde ise düşünürsün sevdigim kız bu muydu yoksa ben bir hayal mi sevmistim diye. Cunku tum kalbinle severken göz kusurları, eksikleri ve yanlısları gormez. Göz güzelliği görür de kalp güzellik, zaman ve mekân tanımaz. Hani demişler ya Mecnun'a bu Leyla'ya mı aşık oldun diye. Oda demiş ki gel birde benim gözlerimle bak diye. Olay onun güzel yada çirkin olması değil senin onu nasıl gördüğünde. Ve seneler sonra geriye baktığında acaba böyle bir şey olmuş olsaydı nasıl olurdu diye düşündüğünde bir kadeh daha doldurup müziğini de açarsın "Kimseye Etmem Şikayet"